"Daar kan geen twyfel bestaan dat die regering se "meesterplanne" vir die verskillende landboubedrywe slegs daarop ingestel is om hulle produksie te verhoog om die pryse vir BEE-kopers, -handelaars en -vervaardigers te verlaag om sodoende hulle winsgewendheid te verhoog, terwyl hulle geen prysvoordeel aan die verbruikers sal deurgee nie en eerder op nog hoër beskermende invoertariewe sal aanspraak maak wat hulle wel aan die verbruikers sal deur gee," sê Fanie Brink, 'n onafhanklike landbou-ekonoom.
Hy het verwys na die artikel “Miljoen méér hoenders weekliks geslag” wat vandag in die Rapport verskyn het.
Die produsentepryse vir mielies, soos vir alle ander landbouprodukte, word nie op die totale produksiekoste daarvan plus ‘n winsmarge en hoë invoertariewe soos in die geval van verbruikerspryse bepaal nie, maar suiwer deur die plaaslike en internasionale vraag en aanbod van mielies wat op die termynmark, die “South African Futures Market” (SAFEX), wat die landbou-afdeling van die Johannesburgse Aandelemark is, verhandel.
"Daarom is landbouprodusente “prysnemers” en nie “prysmakers” soos die handelaars, vervaardigers en verskaffers van veevoer- en voedselprodukte nie, terwyl die bemarking van landbouprodukte onderhewig aan 'n prysonelastiese vraag is wat beteken dat 'n verlaging in die pryse daarvan nie met 'n ooreenstemmende verhoging in die vraag na voedsel gepaardgaan nie."
Graan SA, wat reeds lankal die groter produksie van mielies vir die uitvoermark aanbeveel, is klaarblyklik ook van mening dat dit ’n "belangrike pilaar van die plan is om die plaaslike mielieproduksie as inset vir voer verder uit te brei."
Baie kopers en handelaars stap in elke geval met die winste weg wat hulle teen die lae produsentepryse wat hulle op SAFEX kan aankoop wanneer mieliesurplusse geproduseer word en die baie hoër uitvoerpariteitspryse wat hulle teen die swak wisselkoers na die buiteland kan uitvoer.
Die Suid-Afrikaanse Pluimveevereniging en die Nywerheidsontwikkelingskorporasie, asook die betrokke landboudepartement, wat klaarblyklik voorskriftelik wil wees, maar wat die kommersiële produsente se grond sonder vergoeding gaan onteien en ontwikkelende produsente wil vestig, is ook by die meesterplan vir mielies betrokke wat presies niks met hulle te doen het nie.
"Die mielieprodusente sal self besluit hoeveel mielies hulle sal plant en soos in die verlede selfs weer moet verminder!"
Hulle sal ook,eerstens, hulle winsgewendheid moet verhoog deur die inset/uitset-prysverhouding in mielieproduksie selfs beter as in die verlede te bestuur, dit wil sê, die verhouding tussen die veranderinge in die pryse wat hulle vir produksie-insette betaal en wat in baie gevalle teen die swak wisselkoers ingevoer moet word omdat die meeste nie meer in die land geproduseer of vervaardig word nie en die veranderinge in die pryse wat hulle vir hulle produkte ontvang. Asook, tweedens, die doeltreffendheid van produksie moet verbeter deur die toepassing van die jongste tegnologiese ontwikkelinge wat hulle instaat moet stel om meer produkte met dieselfde hoeveelheid insette of om die dieselfde hoeveelheid produkte met minder insette te produseer.
Die kopers,handelaars en vervaardigers van landbou- en voedselprodukste slaag egter uitstekend daarin om hulle ondoeltreffendheid te verberg deur al hulle kosteverhogings en winsmarges in hulle pryse aan die verbruikers deur te gee.
"Voedselsekerheid sal slegs volhoubaar wees as die produksie van voedsel winsgewend is," sê Brink.
